21.غرور؟هرگز!
غرور را در زندگی خود برای همیشه دفن کنید و عزای آن را بگیرید تا برای همیشه از خاطرتان برود.چرا این همه غرور؟!چرا خودتان را در آسمان می بینید؟
به اندک التفاتی راست دارم آفرینش را اگر نازی از هم فرو ریزد قالب ها
برخی افراد به خاطر پدرشان منزل و اتومبیلی دارد و یا به ملکی رسیده,آن قدر خود را می گیرند که انگار از دهان فیل افتاده اند!تمام بزرگواری و شرافت انسان,به معرفت و تقوایش می باشد.کسی که غرور دارد,ولی معرفت ندارد,مانند پلنگ است که هیچ کسی نمی تواند از پایین دست او راه برود.انسان به عنوان اشرف مخلوقات جهان,باید فروتنی و تواضع را در زندگی,اصل قرار دهد.بزرگان ما در اوج قدرت و بزرگی,آن قدر متواضع بودند که باور نکردنی می نمود.پیامبر (ص) یک ابر مرد تاریخ بشریت است,به معراج می رود,ولی در مقابل یک کودک چنان رفتار می کند و او را به دوش می گیرد که کودک پیامبر را مثل خودش تصور می کند! همین طور حضرت امام (ره) که از نظر علمی چون افلاطون بود,ولی در بالاترین درجه ی قدرت,به کمترین امکانات اکتفا می کرد.آن قدر غرور و خودپسند زشت است که پیامبر (ص) می فرمایند:
((خود پسندی ,عبادت هفتاد سال را تباه می کند!))
به طور حتم تا حالا نشنیده اید که وقتی می خواهند از بزرگی یاد کنند,او را به خاطر غرورش بستایند.در زندگی,همسری مهربان و با وفا باش تا از بودنت,دیگران احساس لذت و آرامش کنند.شما خانم مهربان,دختر هر شخصی که هستید,فعلا نقش یک همسر و مادر را دارید. اگر هنوز می خواهید دختر فلان شخص باشید,پس چرا ازدواج نمودید؟چرا برای خود بُت درست کرده اید و به خاطر غرور بیش از حد,هنگام مرگ نمی توانید اشک بریزید؟! شما پدر عزیز! ای الگوی مهربانی ها! از مرکب غرور پیاده شوید!هیچ خبری نیست!
